Το νησί της μουσικής, της ποίησης και της φιλοξενίας

Πατρίδα του Διονυσίου Σολωμού, του εθνικού μας ποιητή, του Ούγκο Φώσκολου και του Ξενόπουλου, η Ζάκυνθος είχε πάντα και διατηρεί και σήμερα υψηλότατο πολιτιστικό επίπεδο.

Οι βενετσιάνικες επιρροές ζυμώθηκαν με την ελληνική παράδοση κι έδωσαν έναν ιδιαίτερο πολιτισμό με λεπτές αποχρώσεις και χάρη. Στο νησί καλλιεργήθηκαν και αναπτύχθηκαν όλες οι μορφές της Τέχνης. Γι’ αυτό η Ζάκυνθος δίκαια ονομάστηκε Φλωρεντία της Ανατολής. Η μουσική «κυλάει στις φλέβες» των Ζακυνθινών. Η επίδοσή τους στην τέχνη αυτή άρχισε από τα πανάρχαια χρόνια, τότε που λατρευόταν στο νησί ο θεός της Μουσικής, ο Απόλλωνας. Τον καιρό της Ενετοκρατίας αναπτύχθηκε η ζακυνθινή καντάδα, που φτάνει ως τις μέρες μας.

Η πρώτη μουσική σχολή στην Ελλάδα ιδρύθηκε μόλις το 1815 στη Ζάκυνθο, που υπήρξε γενέτειρα μεγάλων μουσικών με διεθνή αναγνώριση. Το θέατρο με την επιρροή των Ιταλών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο νησί ήδη από τον 15ο αιώνα. Το 1571 ανεβαίνουν στη σκηνή για πρώτη φορά οι «Πέρσες» του Αισχύλου. Η σάτιρα στις Ομιλίες, ένα είδος λαϊκής επιθεώρησης, βρίσκει μεγάλη απήχηση στο λαό, ενώ η όπερα ενώνει αριστοκράτες και ποπολάρους.

Σήμερα η Ζάκυνθος είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα της Ελλάδας. Σπάνιες συναυλίες και άλλες αξιόλογες εκδηλώσεις οργανώνονται κάθε χρόνο στο νησί. Η πνευματική ζωή στο νησί υπήρξε επίσης σπουδαία. Η πρώτη ελληνική Ακαδημία ιδρύθηκε στη Ζάκυνθο τον 16ο αιώνα. Και οι σημερινοί Ζακυνθινοί, άνθρωποι ανοιχτόκαρδοι, γλεντζέδες και φιλόξενοι, με ζωηρό ταμπεραμέντο, δείχνουν ιδιαίτερη κλίση στις τέχνες και τα γράμματα.